سخت افزار

پردازنده P7 یا Itanium

در سال 1997، اينتل اعلام كرد كه قصد دارد با استفاده از تكنولوژي جدید شركت HP، اولين پردازنده 64 بيتي را با نام P7 يا Merced (و با تكنولوژي جديدتر) به بازار عرضه كند. با استفاده از پردازنده هاي 64 بيتي، فضاي آدرس دهی حافظه كه قبلاً به 4GB محدود مي شد، عملاً مي توانست نا محدود باشد.

البته ساخت اين پردازنده هاي 64 بيتي كه اينتل نام تجاري Itanium را براي آنها انتخاب كرده است، مطابق برنامه قبلي پيش نرفت و به دليل پيچيدگي بسيار زياد و تكنيكهاي جديدي كه براي طراحي و ساخت آن در نظر گرفته شده بود، با تاخير مواجه شد. در آگوست 1999، يك پردازنده آزمايشي Merced با تكنولوژي 0.18 micron و فركانس كلاك 800 MHZ ساخته شد.

قرار است در پردازنده هاي Itanium که 64 بيتي است از سه سطح حافظه Cache استفاده شود. بدين ترتيب كه حافظه هاي Cache اوليه و ثانويه به داخل CPU منتقل خواهد شد و حافظه Cache سطح سوم نيز از طريق يك گذرگاه اختصاصي به CPU وصل خواهد شد.